شعر - علمی-فرهنکی-هنری-ورزشی

	علمی-فرهنکی-هنری-ورزشی صفحه نخست ATOM عناوین مطالب وبلاگ نقشه سایت درباره وبلاگ آخرین مطالب تبریک نیمه شعبان(میلاد امام زمان (عج)) بیانات در مصاحبه هنگام اخذ رأى در مرحله دوم انتخابات مجلس نهم زیباترین تصاویر نجومی سال 1390 احادیثی از حضرت فاطمه(س) فقط بگو یا زهرا مومن چراغی برای روشنی قبر روایت \رهبر انقلاب\ از شامگاه 12 بهمن 57 چگونگی داوری حضرت داوود علیه السلام 10 خاصیت مهم مصرف آب چیستی عاشورا لیست آخرین مطالب آرشیو وبلاگ فروردین 1389 اردیبهشت 1389 خرداد 1389 تیر 1389 تیر 89 مرداد 89 شهریور 89 مهر 89 آذر 89 دی 89 بهمن 89 مرداد 90 شهریور 90 مهر 90 آبان 90 آذر 90 صفحات وبلاگ همکاری پیوندها ((( لــبــخــنــد قـــلـــم ((( **شهرستان بجنورد** نکته های زندگی بهترین قالب های وبلاگ لوگو آمار وبلاگ بازدید امروز: 243 بازدید دیروز: 4 کل بازدیدها: 145957 اوقات شرعی شعر آیه های زمینی آیه های زمینی را میتوان از اولین حرکتهای شعر ایران به سوی شعر مدرن شناخت.در این شعر (بر خلاف گذشته و حتی شعر نیمایی) استعاره ها کاربرد فانتزی ندارند و بیشتر به روی معنی نمادین در حرکت های درون متنی تاکید شده... مانند این شعر در شعر آن زمان بسیار کم است و میتوان از بین این اشعار به شعر بلند ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد از فروغ یا بیوه سیاه از نصرت رحمانی که آخرین شعر او بود اشاره کرد. آیه های زمینی آنگاه خورشید سرد شد و برکت از زمین ها رفت و سبزه ها به صحرا ها خشکیدند و ماهیان به دریا ها خشکیدند و خاک مردگانش را زان پس به خود نپذیرفت شب در تمام پنجره های پریده رنگ مانند یک تصور مشکوک پیوسته در تراکم و طغیان بود و راهها ادامه خود را در تیرگی رها کردند دیگر کسی به عشق نیندیشد دیگر کسی به فتح نیندیشید و هیچ کس دیگر به هیچ چیز نیندیشید در غارهای تنهایی بیهودگی به دنیا آمد خون بوی بنگ و افیون می داد زنهای باردار نوزادهای بی سر زاییدند و گاهواره ها از شرم به گورها پناه آوردند چه روزگار تلخ و سیاهی نان نیروی شگفت رسالت را مغلوب کرده بود پبغمبران گرسنه و مفلوک از وعده گاههای الهی گریختند و بره های گمشده دیگر صدای هی هی چوپانی را در بهت دشتها نشنیدند در دیدگان آینه ها گویی حرکات و رنگها و تصاویر وارونه منعکس می گشت و بر فراز سر دلقکان پست و چهره وقیح فواحش یک هاله مقدس نورانی مانند چتر مشتعلی می سوخت مرداب های الکل با آن بخار های گس مسموم انبوه بی تحرک روشن فکران را به ژرفنای خویش کشیدند و موشهای موذی اوراق زرنگار کتب را در گنجه های کهنه جویدند خورشید مرده بود خورشید مرده بود و فردا در ذهن کودکان مفهوم گنگ گمشده ای داشت آنها غرابت این لفظ کهنه را در مشق های خود با لکه درشت سیاهی تصویر می نمودند مردم گروه ساقط مردم دلمرده و تکیده و مبهوت در زیر بار شوم جسد هاشان از غربتی به غربت دیگر می رفتند و میل دردناک جنایت در دستهایشان متورم میشد گاهی جرقه ای جرقه ناچیزی این اجتماع ساکت بی جان را یکباره از درون متلاشی می کرد آنها به هم هجوم می آوردند مردان گلوی یکدیگر را با کارد میدریدند و در میان بستری از خون با دختران نا بالغ همخوابه میشدند آنها غریق وحشت خود بودند و حس ترسناک گنهکاری ارواح کور و کودنشان را مفلوج کرده بود پیوسته در مراسم اعدام وقتی طناب دار چشمان پر تشنج محکومی را از کاسه با فشار به بیرون می ریخت آنها به خود فرو می رفتند و از تصور شهوتناکی اعصاب پیر و خسته شان تیر میکشید اما همیشه در حواشی میدانها این جانیان کوچک را می دیدی که ایستاده اند و خیره گشته اند به ریزش مداوم فواره های آب شاید هنوز هم در پشت چشمهای له شده در عمق انجماد یک چیز نیم زنده مغشوش بر جای مانده بود که در تلاش بی رمقش می خواست ایمان بیاورد به پاکی آواز آبها شاید ولی چه خالی بی پایانی خورشید مرده بود و هیچ کس نمی دانست که نام آن کبوتر غمگین کز قلب ها گریخته ایمانست آه ای صدای زندانی آیا شکوه یأس تو هرگز از هیچ سوی این شب منفور نقبی به سوی نور نخواهد زد ؟ آه ای صدای زندانی ای آخرین صدای صدا ها ... موضوع مطلب : نظر بدهید شنبه 89 خرداد 8 :: 6:0 عصر نیما

اوقات شرعی