1- ایمان به مبدأ و معاد تنها به اعتقاد قلبی و اقرار به لسان، شرط لازم هست ولی شرط کافی نیست، ورود به مرحله اجرایی و عمل به ارکان، ایمان را به درجه کمال می رساند. آنان که می گویند: ما خدا را در قلب قبول داریم و با زبان نیز شهادت می دهند ولی از انجام عبادات مانند اقامه نماز و گرفتن روزه به بهانه عدم نیاز خداوند متعال، سرباز می زنند با مراحل ایمان- که پیام مولا حضرت علی(ع) است- همخوانی ندارند.
2- امساک از خوردن و آشامیدن و مبارزه با لذتهای جسمانی و دوری از سایر مبطلات روزه، ویژه آداب و آئین اسلام نبوده بلکه «صیام» در ادیان قبل از اسلام بوده است. راز و رمز روزه داری، مراقبت از نفس، کنترل چشم و زبان، گوش و پرهیز از محرمات از یکسو، تلاوت قرآن، صله ارحام، رسیدگی به وضع معیشتی ایتام و مساکن و درک مفاهیم قرآنی و عمل به دستورات وحی بهمراه اخلاص از سوی دیگر، رسیدن به تقوای الهی است.
3- بیماران و مسافران از گرفتن روزه معافند و پس از بهبودی و رجعت از مسافرت، در ماههای بعدی بایستی کسری یک ماه را جبران نمایند تا در زمره شایستگان قرار گیرند.
4- آنان که همانند پیرمردان، پیرزنان، سالخوردگان، زنان شیرده، به مشقت و زحمت می افتند و طاقت و توانمندی این عمل عبادتی را ندارند از آن معافند و تکلیف شرعی با اطعام مساکین به میزان هر روزه ده سیر طعام خوراکی را می توانند محقق سازند.
5- تنها ماهی که در کتاب آسمانی اسلام بطور شفاف قید شده فقط «رمضان» است و بس. آمار سایر ماهها منجمله تعداد ماههای حرام در آن قید شده ولی نام سایر ماهها در آن دیده نشده است و این امر استثنایی از اهمیت و جایگاه رفیع این ماه حکایت می کند.
6- نزول قرآن -که کتاب هدایت و دارای مؤلفه های تمیز حق از باطل- راه کارهای اجرایی زندگی و حیاتی و اسامی و وصول به سعادت دنیوی و اخروی است- در ماه مبارک رمضان- اتفاق افتاد. جالب توجه است که انجیل، تورات، زبور و صحف در همین ماه بر پیامبرانش نازل و ابلاغ می گردد.
7- واژه «رمضان» از ریشه «رمض» گرفته شده که به معنای بارانی که اول پاییز می بارد و هوا را از خاک و غبارهای تابستان پاک می کند و یا به معنای داغی سنگ از شدت گرمای آفتاب است پیامبر خدا فرمودند: «اِنَّما سُمِّیَ رَمضان لانّه یُرمَضُ الذُنوبَ» یعنی این ماه رارمضان نامیدند چون گناهان را می زداید. انسان گنهکار می تواند از طریق توبه، استغفار، ترک معاصی، پرداخت حق الناس، در کوره گناه سوزی ذوب گردد.
8- اقامه نماز، ایتای زکوه، سفر حج، پرداخت خمس و زکوه توسط ملکف، در معرض دید دیگران قرار می گیرد ولی روزه تنها عبادتی است که نمود خارجی ندارد. فقط خدای متعال از درون صائم مطلع است.
9- گرسنگی و تشنگی روزه دار، یادآور گرستگی و تشنگی روز قیامت در آخرت و یادآور حال مساکین و محرومان بی غذا در دنیاست.
10- تبدیل سه وعده غذا به دو وعده در ماه صیام و واگذاری یک وعده به فقرا، موجب بهبودی امور اقتصادی آنان می گردد و ایجاد عاطفه بین قشر مرفه و مستضعف اتفاق می افتد. دادن افطاری به روزه داران انفاق و ایثار عدم دلبستگی به دنیا را به ارمغان می آورند.
11- اگر صفت مذموم پرخوری در سحر و بهنگام افطاری کنار رود و سد جوع در حد متعارف صورت پذیرد. بیمه سلامتی یکساله و راحت باش یکماهه دستگاه گوارش فراهم می آید. چربی خون و مواد زائد از بدن خارج می گردد.
12- معراج حضرت ختمی مرتبت(ص) و سیر در عالم بالا در ماه مبارک رمضان درشب هفدهم، 6 ماه قبل از هجرت صورت می پذیرد و در لیله القدر هم فرشتگان عرش به فرش نزول اجلال می کنند تا سلامت و خیر را بین عبادالله توزیع کنند و شب زنده داران می توانند تقدیرات شایسته ای را برای خویش از حضرت دوست درخواست کنند و اگر گدا کاهل بود صاحب خانه تقصیر نخواهد داشت. شهادت مولای متقیان در 21 رمضان، پیام آور نهایت عشق عشق معبود به عابد است.
13- اگر خروجی یک ماه روزه داری، اجرای پرهیزکاری و رعایت حلال و حرام امور دنیوی باشد علامت قبولی طاعات در ماه صیام خواهد بود و سلام بر آنکه در این ماه هدایت پذیرد و شیطان را از دستور کارش خارج نماید
موضوع مطلب :
